رابطه اخلاق و عقل در اندیشه‌ دینی موسی بن میمون

در قرون وسطا، با قوّت گرفتن رویکردهای فلسفی در میان ربی‌های یهودی، اخلاق یهودی نیز رنگ و بوی فلسفی به خود گرفت. دل‌مشغولی فیلسوفان یهودی در آن زمان، نسبت میان ایمان و عقل و پرسش از ماهیت خدا بود که سبب پیدایش رویکردهای اخلاقی متفاوتی می‌شد. پاسخ به این دو پرسش، به ترتیب، میزان وابستگی اخلاق به تورات، و جایگاه اخلاق را مشخص می‌کرد. در این میان، موسی بن میمون، مهم‌ترین فیلسوف یهودی است که در آثارش به تبیین دیدگاه‌های اخلاقی خود پرداخت. وی در تفسیری بر میشنا می‌کوشد نشان دهد اخلاق یهودی بر متن مقدس استوار است و در دلالة الحائرین ضمن فکور دانستن ذات خداوند (پاسخی که به پرسش دوم می‌دهد)، نشان می‌دهد که کمال انسان در ایمان اوست و اخلاق جز به عنوان مقدمه‌ای برای رسیدن به ایمان درست ارزشی ندارد. در این مقاله، جایگاه اخلاق در اندیشه ابن‌میمون و مسایل مرتبط با آن را می‌کاویم.